کفران نعمت

عصر جمعه را بايد كنار تو گذراند. بدون تلويزيون. بدون تكنولوژي. بدون زندگي مدرن... بايد پيراهن حرير گلدارم را بپوشم، رو به رويت بنشينم و در چاي زعفراني ات يك شاخه نبات حل كنم. طره اي از موهايم رها شود و دستان مردانه ي تو نوازشش كند. بايد گونه هايم از لب هايم سرخ تر شود و چشم هايم پر از نجابت دختران قاجاري و لب هايم پر از آواز زندگي ... عصر جمعه را بايد كنار تو گذراند. دست در دست هاي مردانه ات. در آغوش امنت. با شنيدن صداي مردانه ات.

جمعه اي كه بي تو بگذرد كفران نعمت است به خدا ...